Συμβάλλοντας στο σχετικά νέο γνωστικό αντικείμενο της περιβαλλοντικής ιστορίας και στον ευρύτερο κύκλο του οικολογικού προβληματισμού, το βιβλίο αυτό παρουσιάζει τη σχέση του ανθρώπου με το σκύλο σε ιστορικό πλαίσιο. Είναι οργανωμένο σε επτά θεματικά κεφάλαια, καθένα από τα οποία εξετάζει, από μία ορισμένη άποψη, πώς χρησιμοποιήθηκαν, ή τι ρόλο έπαιξαν, τα σκυλιά κατά τη διάρκεια της ιστορίας: Εξημέρωση - Κυνήγι - Πόλεμος - Θάνατος - Υγεία - Θρησκεία - Νόμος - Κατοικίδια Το βαθύ, υγρό βλέμμα του σκύλου φανερώνει αγάπη και αφοσίωση, αλλά κρύβει πάντα και μιαν αδιόρατη μελαγχολία, ακόμη κι όταν αυτός παίζει. Υποθέτω ότι αυτό το βλέμμα, με το βάρος του παρελθόντος μέσα του, ώθησε τον Ιωσήφ Μποτετζάγια στη συγγραφή αυτής της εξαιρετικής και πρωτότυπης μελέτης. Ο συγγραφέας πιάνει το νήμα από την αρχή και αντλεί δεδομένα από τη μυθολογία, την ιστορία, την αρχαιολογία, την τέχνη, την αρχαιοελληνική γραμματεία και τα γραπτά μνημεία γενικότερα, μελετά ιερά βιβλία και παραβολές, ιστορίες των αγίων και άλλες αφηγήσεις, προκειμένου να παρουσιάσει την ιστορία του σκύλου και την εκάστοτε σχέση του με τον άνθρωπο στο κυνήγι και στους πολέμους, την αντιμετώπισή του από τις θρησκείες, και τις σχέσεις στοργής και απέχθειας που κατά καιρούς αναπτύσσονταν ανάμεσά τους. Η ιστορία του τετράποδου που αποφάσισε να γίνει ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου, έστω και χωρίς να έχει πάντα ανταπόκριση, φανερώνει ένα παρελθόν εσαεί παρόν και μας ωθεί να αναθεωρήσουμε στάσεις και απόψεις για τα μη ανθρώπινα ζώα.