Η "Κριτική της υπάρχουσας κοινωνίας", δεύτερος τόμος του απανθίσματος των φιλοσοφικο-πολιτικών απόψεων του μεγάλου ρώσου αναρχικού Μιχαήλ Μπακούνιν από τον συμπατριώτη του Γκριγκόρι Μαξίμοφ, είναι μια οξεία κριτική ανάλυση ορισμένων βασικών συστατικών της σύγχρονης κοινωνίας: των θεσμών της ιδιωτικής ιδιοκτησίας και του κράτους, που παγιώνουν τις ταξικές συγκρούσεις και εισάγουν τα άτομα σε σχέσεις κυρίων και δούλων καθαγιάζοντας τις έννοιες της κυριαρχίας και της εξουσίας (η οποία αποτελεί μολαταύτα εγγενές, όχι όμως και αμετάβλητο, χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης) και φαινομένων όπως το φυσικό και επινοημένο δίκαιο, ο πατριωτισμός, η αντιπροσωπευτική δημοκρατία, κτλ....

-...

-...

-...

Το "Κρατισμός και Αναρχία" είναι το σημαντικότερο έργο του Μπακούνιν. Η επίδρασή του πάνω στο επαναστατικό κίνημα της εποχής του ήταν πολύ μεγάλη.

-...

-...

Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζονται ανάγλυφα τα βασικά στοιχεία της φιλοσοφικής κοσμοθεώρησης του μεγάλου ρώσου αναρχικού Μιχαήλ Μπακούνιν, έτσι όπως τα συνέλεξε από διάφορα έργα του και τα συστηματοποίησε σε ένα εύληπτο και συμπαγές σύνολο ο ομοϊδεάτης και συμπατριώτης του Γκ....

"Η οργάνωση της Διεθνούς, έχοντας σαν σκοπό όχι τη δημιουργία Κρατών και νέων δεσποτισμών, αλλά την καταστροφή από τη ρίζα κάθε ιδιαίτερης κυριαρχίας, οφείλει να έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά από την οργάνωση των Κρατών....

Περιεχόμενα του τόμου: Ελευθερία και ισότητα Φεντεραλισμός Αποτίμηση των θεωριών του κρατικού σοσιαλισμού Κριτική του μαρξισμού Εξέταση του σοσιαλδημοκρατικού προτάγματος Σοσιαλισμός δίχως κράτος: Αναρχισμός Ίδρυση της Πρώτης Διεθνού Γυναίκες, γάμος, οικογένεια...

...

Η ελληνική βιβλιογραφία για την ρωσική σκέψη του 19ου αιώνα, εμπλουτίζεται με ένα ιδιαίτερα σημαντικό βιβλίο του Μιχαήλ Μπακούνιν...

Στο βιβλίο αυτό συγκεντρώνονται επιστολές και κείμενα γύρω από την ταραγμένη σχέση Μπακούνιν-Νετσάγιεφ...

Με πνεύμα οξύ, ορμητικό κι αδέσμευτο ο σπουδαίος Ρώσος επαναστάτης ξεδιπλώνει τη σκέψη του και προσπαθεί να ορίσει τον κόσμο του...

Ηγεμόνα μου, δεν είμαι σε θέση να σας δώσω μια σαφή αναφορά του μήνα που πέρασα στο Παρίσι, καθώς ήταν ένας μήνας πνευματικής μέθης...

Ακούσια λοιπόν και μοιραία υποταγή σ’ όλους τους νόμους που, ανεξάρτητοι από κάθε ανθρώπινη θέληση, συνιστούν την καθαυτό ζωή της φύσης και της κοινωνίας· αλλά, επίσης, κατά το δυνατόν αυτονόμηση απόλυτη απέναντι σε κάθε διαταγή, απέναντι ε κάθε θέληση – συλλογική και ατομική -, που θ’ αξίωνε να επιβληθεί όχι φυσικά, παρά με το νόμο και το δεσποτισμό...