Η παρούσα μονογραφία "Η απαγόρευση των διακρίσεων σε βάρος των εργαζομένων ορισμένου χρόνου" πραγματεύεται σχετικά ζητήματα που ανακύπτουν στο πεδίο τόσο των ατομικών όσο και των συλλογικών σχέσεων εργασίας. Η μελέτη επιχειρεί να αναδείξει τη σημασία, τις συνέπειες και τις προεκτάσεις της αρχής της απαγόρευσης των διακρίσεων των εργαζομένων ορισμένου χρόνου έναντι των εργαζομένων αορίστου χρόνου στο πεδίο του ελληνικού εργατικού δικαίου, τόσο σε επίπεδο ατομικών όσο και σε επίπεδο συλλογικών εργασιακών σχέσεων, καθώς το φαινόμενο της εργασίας ορισμένου χρόνου στην Ελλάδα έχει λάβει πολύ μεγάλη έκταση και το ζήτημα των επονομαζόμενων «συμβασιούχων» είναι ένα από τα πλέον ακανθώδη της ελληνικής κοινωνίας. Παράλληλα, θέτει και ζητήματα επανεξέτασης παγιωμένων θεσμών και θεσμοθετημένων διακρίσεων δομικού χαρακτήρα. Η προκείμενη μονογραφία επιχειρεί να συμβάλει στην εμπέδωση της ειδικότερης αυτής απαγόρευσης των διακρίσεων των εργαζομένων ορισμένου χρόνου έναντι των εργαζομένων αορίστου χρόνου, στην άρση των σχετικών παρανοήσεων, αλλά και στην ουσιαστική και σε βάθος προσέγγιση της αρχής αυτής, απαλλαγμένης από το βάρος της «συνήθειας» που μπορεί να έχει προκύψει από την επί δεκαετίες πάγια διακριτική αντιμετώπιση των εργαζομένων ορισμένου χρόνου αλλά και από την πάγια αντιμετώπιση άλλων ζητημάτων, που συνεπιδρούν στην –απαγορευμένη πλέον- διακριτική αντιμετώπιση των εργαζομένων ορισμένου χρόνου. Η μελέτη αναλύει τη συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου, την Οδηγία 1999/70/ΕΚ, το ΠΔ 164/2004 και εξετάζει την εφαρμογή των γενικών αρχών της ισότητας και της ίσης μεταχείρισης, αλλά και της συμβατικής ελευθερίας αναφορικά με τις διακρίσεις σε βάρος των εργαζομένων ορισμένου χρόνου. Ειδικότερα, εξετάζεται η απαγόρευση των διακρίσεων σε βάρος των εργαζομένων ορισμένου χρόνου στο πεδίο των αμοιβών, των παροχών και των δικαιωμάτων εν γένει, η απαγόρευση των διακρίσεων σε βάρος των εργαζομένων ορισμένου χρόνου κατά την πρόσβαση σε θέσεις εργασίας και σε ευκαιρίες κατάρτισης, και η απαγόρευση των διακρίσεων στο πεδίο λύσης των συμβάσεων ή των σχέσεων εργασίας ορισμένου χρόνου (ζητήματα αποζημίωσης, επαναπρόσληψης, έγγραφου τύπου, προθεσμιών κ.ά), τέλος η απαγόρευση των διακρίσεων σε βάρος των εργαζομένων ορισμένου χρόνου στο πεδίο των συλλογικών εργασιακών σχέσεων. Το έργο συνοδεύεται από πίνακα βιβλιογραφίας και εκτενές αλφαβητικό ευρετήριο.