Όλα ξεκινούν με μια κινηματογραφική απόδραση από τις φυλακές της Ρώμης: ο Φιλίππο, ένα ασήμαντο κλεφτρόνι, εκμεταλλεύεται τις περιστάσεις για ν ακολουθήσει στο δρόμο προς την ελευθερία (που περνάει μέσα απ τα σκουπίδια) τον Κάρλο, ιστορικό στέλεχος των Ερυθρών Ταξιαρχιών. Ο νεαρός "ποινικός" θαυμάζει τον εξαιρετικά καλλιεργημένο Κάρλο, που στα μάτια του φαντάζει θρυλική φιγούρα, όμως εκείνος βιάζεται να τον ξεφορτωθεί και οι δυο δραπέτες χωρίζουν. Λίγες μέρες αργότερα, τα πρωτοσέλιδα ανακοινώνουν ότι ο Κάρλο σκοτώθηκε στο Μιλάνο, προσπαθώντας να ληστέψει μια τράπεζα. Υποχρεωμένος να καταφύγει στη Γαλλία, ο Φιλίππο θα βρεθεί στους κύκλους των ιταλών πολιτικών εξόριστων, όπου δεν καταλαβαίνει τίποτα. Όλοι μοιάζει να παίζουν περίπλοκα παιγνίδια με φόντο ένα ηρωικό κι απόμακρο παρελθόν, ενώ η Λίζα, πιστός φύλακας του ονείρου του νεκρού της συντρόφου, θέλει να μάθει την αλήθεια. Για να πολεμήσει τη μοναξιά του κι ένα αίσθημα ματαιότητας, αλλά και για να εντυπωσιάσει τη γυναίκα που αγάπησε, μια γιατρό που έχει χάσει τα σημεία αναφοράς της, ο Φιλίππο αρχίζει να γράφει την περιπέτειά του - γίνεται λοιπόν συγγραφέας. Όμως κάθε συγγραφέας είναι μυθομανής. Μήπως η "απόδραση" αναφέρεται σ αυτή τη φυγή από την πραγματικότητα που αποτελεί, τελικά, το νόημα κάθε δημιουργικής γραφής; Αλλά, μερικές φορές, η επινοημένη αφήγηση μπορεί να αγγίζει την πραγματικότητα περισσότερο απ την επίσημη αλήθεια. Και σ ένα σύμπαν όπου διασταυρώνονται μετανοημένοι κι αμετανόητοι αγωνιστές, διπλοί ή τριπλοί πράκτορες, η Όρντινε Νουόβο και οι ιταλικές μυστικές υπηρεσίες, ίσως το αντίτιμο της λογοτεχνικής επιτυχίας να πληρώνεται με σφαίρες...