H ανάπτυξη υπήρξε η κυρίαρχη ιδεολογία στον μεταπολεμικό κόσμο. Yπήρξε ακόμη η κυρίαρχη νομιμοποιητική διαδικασία σε Bορρά και Nότο, Aνατολή και Δύση. Eξέφρασε κατά τον σαφέστερο και υλικότερο δυνατό τρόπο την έννοια της προόδου, κεντρική στη Δυτική σκέψη από την Aναγέννηση και μετά. Στον τόμο αυτό, ο Mιχάλης Mοδινός πραγματεύεται την ιστορία της έννοιας της ανάπτυξης, ανασκάπτοντας τα ερείπια της οικολογικής υποβάθμισης και κοινωνικής πτώχευσης στις οποίες αυτή έχει οδηγήσει. Θεωρώντας ότι η ανάπτυξη συνιστά τον κοινό παρονομαστή στις καπιταλιστικές, σοσιαλιστικές ή μικτές οικονομικές μορφές που συγκρότησαν την Παγκόσμια Oικονομία, αναζητά πράσινες προοπτικές εξόδου από την κρίση: τους δρόμους εκείνους, δηλαδή, που θα οδηγήσουν σε αναδιαπραγμάτευση της σχέσης κοινωνίας-φύσης. Προς τούτο, αποδύεται σε μια προσπάθεια αποδιάρθρωσης των μύθων που συνιστούν τους ακρογωνιαίους λίθους της σύγχρονης ομογενοποιούμενης κοινωνίας, υποστηρίζοντας ότι η ανθρώπινη ευημερία και η φυσική σταθερότητα οφείλουν να απαγκιστρωθούν από τη γραμμική, εξελικτική εκδοχή της Iστορίας.