Η αρχή ne bis in idem την τελευταία περίπου δεκαετία αποτελεί αντικείμενο σοβαρών νομολογιακών εξελίξεων τόσο στο επίπεδο του Εθνικού μας Δικαίου όσο και σε εκείνα του Υπερεθνικού (Διεθνούς και κυρίως Ευρωπαϊκού) Δικαίου και του Συγκριτικού Δικαίου. Μάλιστα, επί των εξελίξεων αυτών έχει εντρυφήσει η ημεδαπή αλλά και η αλλοδαπή θεωρία, με τη σχετική επιστημονική παραγωγή να μπορεί ήδη να χαρακτηρισθεί ως σημαντική. Η παρούσα μονογραφία αποπειράται να αναδείξει την επίδραση της αρχής σε όλο το εύρος του Ελληνικού Διοικητικού Δικαίου. Κατά πρώτον εξετάζεται η παραδοσιακή εκδοχή της αρχής στους κόλπους του τελευταίου, ήτοι η παρουσία της αρχής στο Πειθαρχικό Δίκαιο των δημοσίων υπαλλήλων, στο οποίο μετεφυτεύθηκε από το γενέθλιο πεδίο της του Ποινικού Δικονομικού Δικαίου και στη συνέχεια αναλύεται η όλη στάση, αρχική και σύγχρονη, του Ευρωπαϊκού Δικαίου, υπό τις εκδοχές του της ΕΣΔΑ και του Ενωσιακού Δικαίου, η οποία συναρτάται με την αρχή ne bis in idem και το πώς η στάση αυτή επηρεάζει το Ελληνικό Διοικητικό Δίκαιο αναφορικά με την έκταση εφαρμογής της αρχής.