... η αμυδρή εντύπωση σιγά σιγά έγινε βεβαιότητα. Γιατί μια νεαρή γυναίκα έγραφε ένα βιβλίο για μια παιδοκτονία; Τι ήταν αυτό που την παρακινούσε να μετατρέψει ένα συμβάν του 19ου αιώνα σε μυθιστόρημα; Ήταν φανερό ότι η ιστορία βασιζόταν σ ένα πραγματικό περιστατικό. Είχα δει τη δικογραφία στο τραπέζι της. Αλλά τι ήταν αυτό που την ενδιέφερε; Ένα μυθιστόρημα. Δύο ιστορίες που εκτυλίσσονται στο Παρίσι σε διαφορετικές χρονικές περιόδους: Η μια το 1867, πριν από τα εγκαίνια της Παγκόσμιας Έκθεσης: το πτώμα ενός μωρού ανασύρεται από το Σηκουάνα. Η αστυνομία υποψιάζεται τη μητέρα. Η άλλη, πάνω από έναν αιώνα αργότερα, στις αρχές του 1990: ο Μπρούνο, γερμανός αρχιτέκτονας, πηγαίνει για λίγους μήνες στο Παρίσι για να γράψει μια διατριβή για την αρχιτεκτονική της εποχής του Ναπολέοντα Γ΄ και την Παγκόσμια Έκθεση του 1867. Γνωρίζει μια όμορφη Γαλλίδα που τα δύο τελευταία χρόνια μελετά εκείνο τον ανεξιχνίαστο φόνο. Και γεννιέται ένας φλογερός έρωτας, στοιχειωμένος από ανομολόγητα μυστικά. Τι συνδέει ετούτες τις δύο ιστορίες που καταδύονται στα απύθμενα βάθη της τραγικής ανθρώπινης μοίρας; Ένα μυστήριο που ξεδιαλύνεται μόνο στο τέλος, κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη.