Στην παρούσα μελέτη επιχειρείται, κατ αρχάς, μία σύντομη επισκόπηση, σε γεγονότα-σταθμούς που συνθέτουν τη δανειακή εξωτερική πολιτική της Ελλάδας. Η αναδρομή ξεκινά από τα δάνεια που παρέσχε στους Έλληνες εμπόλεμους η Αγγλία και φθάνει ως και τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Επιχειρείται μία αναφορά στις καταβολές του προσφυγικού ζητήματος και επισημαίνονται οι κυριότερες φάσεις της ανάμιξης της ΚτΕ στην προσφυγική υπόθεση και της εξέλιξης του πρώτου προσφυγικού δανείου. Εντοπίζονται, επίσης, τα σπουδαία και ακανθώδη ζητήματα που συγκλόνιζαν την ελληνική εξωτερική πολιτική παράλληλα με το προσφυγικό: οι σχέσεις της με τη Βουλγαρία, τη Σερβία, την Αλβανία, τη Ρουμανία και την Τουρκία. Παρεκκλίνοντας, ωστόσο, από τον βαλκανικό χώρο, εξετάζονται και οι ελληνοβρετανικές σχέσεις, μια και η Βρετανία ήταν εκείνη που κινούσε τα νήματα για την παροχή και του δεύτερου προσφυγικού δανείου στην Ελλάδα. Τέλος, ξεδιπλώνεται όλο το παρασκήνιο της υπόθεσης του συμπληρωματικού προσφυγικού δανείου, εφόσον έτσι αποκλήθηκε μια και συμπλήρωνε το πρώτο, το οποίο, ας σημειωθεί ότι, αυτή τη φορά παρασχέθηκε στην Ελλάδα ενοποιημένο με άλλα δύο δάνεια, αφορώντα στην ισοσκέλιση του προϋπολογισμού και στη σταθεροποίηση της δραχμής. Επρόκειτο για το γνωστό ως Τριμερές Δάνειο.