Η ΔΙΑΘΗΚΗ Θα αποθάνω όταν θα έχω ακούσει τη μουσική της καρδιάς στο γλυκοχάραμα της χαράς με γιατρικό το μεγάλο ερωτικό Επιθυμώ στο γιαλό Απ’ τα κύματα το δεύτε τελευταίο θρήνο και ασπασμό Όταν θα έχω μεθύσει με τον ωραιότερο μοσχοβόλο ανθό τη νιότη θα έχω απολαύσει τα πλουσιότερα πλούτη που έχει η νιότη Θα είμαι και εγώ το θαυμαστό θαύμα που είναι η νιότη Θα αποθάνω όταν η Πυθία θα χάσει το χρησμό για το δικό μου φευγιό Στ’ άπατα να με συντροφεύουν η ερωτική κραυγή η θαλασσινή ηχώ εκεί θα θεμελιώσω σπιτικό Όταν αναστηθούν τα όνειρα και γίνουν θαύματα κρυμμένα στης καθάριας νιότης μας το μαγικό φυλαχτό...