Το βιβλίο αυτό κατευθυνόμενο σε όλη την έκταση του από την προσπάθεια απάντησης στην ερώτηση "πώς μπορεί να γίνεται η διδασκαλία καλύτερα;", παρουσιάζει τα δομικά στοιχεία της διδασκαλίας και της προϋποθέσεις αυτής (ανθρωπογενείς και κοινωνικο-πολιτιστικές) και αναλύει αυτά/αυτές. Η ανάλυση αυτών προσφέρει "ένα ευρύ πεδίο για διδακτικο-θεωρητικές σκέψεις και η εξέταση τους και η θεώρηση τους προσδίδουν στη διδακτική πράξη επιστημονικότητα και κάνουν αυτή μια συνειδητή διαδικασία". Στην επιδίωξη να αποτρέψει αυτό προσκόλληση του εκπαιδευτικού σε μια και μοναδική μέθοδο διδασκαλίας, προσφέρει, μέσα από διάφορα διδακτικά μοντέλα, μια πληθώρα δυνατοτήτων διδακτικής διάρθρωσης της διδασκαλίας. Η επιδίωξη αυτή ισχυροποιείται με καταφυγή στους τρεις βασικούς συν-προσδιοριστικούς παράγοντες επιλογής της μεθόδου διδασκαλίας, ήτοι υποκείμενο μάθησης (μαθητής), τεθέντες στόχοι και αντικείμενο (υφή του αντικειμένου, ιδιαιτερότητα του αντικειμένου). Η μέθοδος παρουσιάζεται εδώ ως ένα πεδίο, όπου ο εκπαιδευτικός κινείται χωρίς κρατική χειραγώγηση. Συγχρόνως, θέλοντας αυτό να σχετικοποιήσει την ισχύ του σχολικού εγχειριδίου ως μοναδική πηγή γνώσης και πληροφόρησης στο σχολείο, προσφέρει ισχυρά ερεθίσματα για άντληση μορφωτικών περιεχομένων (=αντικειμένων διδασκαλίας) και από άλλες πηγές. Ομολογείται εδώ και η επιδίωξη να δράσει το βιβλίο αυτό αποτρεπτικά σε έναν εν δυνάμει υπαρκτό κίνδυνο στο σχολείο, ήτοι στον αυτο-εγκλωβισμό του εκπαιδευτικού στο σχολικό εγχειρίδιο. Οι παιδαγωγικές και διδακτικές σκέψεις, που διατυπώνονται στο παρόν κείμενο, προσφέρουν ένα ευρύ πεδίο σε θεωρητικές αναζητήσεις του φοιτητή (υποψήφιου εκπαιδευτικού) και του ήδη ευρισκόμενου στο επάγγελμα εκπαιδευτικού, καθώς επίσης και σημεία στήριξης για μια μεθοδική και συστηματική οργάνωση της διδασκαλίας· μιας διδασκαλίας, βέβαια, απαλλαγμένης από αυστηρές και άκαμπτες δομές.