Το έργο "Η δικαιοδοσία του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου" έχει ως αντικείμενο τις προϋποθέσεις άσκησης της δικαιοδοσίας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου. Πολύ συχνά η κριτική που ασκείται στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ΔΠΔ) γίνεται από τη σκοπιά όσων αντιτίθενται στο Καταστατικό του, επειδή υποστηρίζουν λ.χ. ότι συγκεκριμένες διατάξεις του παραβιάζουν την αρχή της εθνικής κυριαρχίας ή αντίκεινται στο διεθνές εθιμικό δίκαιο. Από την άλλη πλευρά υπάρχουν πολλοί νομικοί που υπερασπίζονται το Δικαστήριο επειδή πιστεύουν στις αρχές και τις αξίες που έχουν αποτυπωθεί στο Καταστατικό του. Το παρόν βιβλίο επιχειρεί να σταθεί στη μέση αυτού του διαλόγου εξετάζοντας κριτικά την εφαρμογή του Καταστατικού του Δικαστηρίου "εκ των έσω", ιδιαίτερα όσον αφορά το ευρύ θέμα της άσκησης της δικαιοδοσίας του. Έτσι, επιχειρεί να εξετάσει, παραδείγματος χάριν, όχι μόνο το αν η αρχή της συμπληρωματικότητας είναι νομικά ορθή αλλά κυρίως το αν τελικά αυτή εφαρμόζεται σύμφωνα με το πνεύμα και τη βούληση του ιστορικού διεθνούς νομοθέτη που τη θέσπισε τον Ιούλιο του 1998 στο Συνέδριο της Ρώμης.