Η αδράνεια της διοίκησης ενώπιον των αιτημάτων ή παραπόνων των πολιτών δημιουργεί ιδιαίτερα προβλήματα όσον αφορά την παροχή δικαστικής προστασίας, ιδίως διότι τα ένδικα βοηθήματα που τίθενται στη διάθεση του ιδιώτη, ο οποίος θέλει να αποτρέψει βλάβες σε έννομα συμφέροντά του, προσανατολίζονται προπάντων στην προσβολή ρητών πράξεων. Η ευθεία προστασία κατά παραλείψεων της διοίκησης καθίσταται δυνατή μέσω ιδιαίτερων νομοθετικών κατασκευών, όπως είναι ιδίως η παράλειψη οφειλόμενης νόμιμης ενέργειας, αλλά και οι λοιπές «σιωπηρές» πράξεις που γνωρίζει το ελληνικό δίκαιο. Ο συγγραφέας επιδιώκει να οργανώσει συστηματικά τους όρους υπό τους οποίους παρέχεται ευθεία δικαστική προστασία κατά παραλείψεων, να αναδείξει τις ιδιαιτερότητες της διοικητικής δίκης επί παραλείψεως και να αντιμετωπίσει τα ειδικά προβλήματα που εμφανίζονται. Τα ερωτήματα προσεγγίζονται λαμβάνοντας υπόψη την πρόσφατη νομολογία των διοικητικών δικαστηρίων, ιδίως εκείνη του Συμβουλίου της Επικρατείας, και σε έναν κριτικό διάλογο με την ελληνική και ξένη θεωρία του διοικητικού δικαίου. Στο πρώτο κεφάλαιο του έργου αναλύονται τα χαρακτηριστικά της προσβολής παράλειψης οφειλόμενης νόμιμης ενέργειας, του κύριου δηλαδή τρόπου παροχής προστασίας κατά παραλείψεων, ενώ το δεύτερο κεφάλαιο έχει ως αντικείμενο τα ζητήματα που αναφύονται όταν διαμορφώνεται ειδικότερα η δικαστική προστασία, είτε μέσω ιδιαίτερων σιωπηρών αρνητικών πράξεων (όπως λ.χ. η σιωπηρή απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής), είτε μέσω σιωπηρών θετικών πράξεων, όπου η αδράνεια της διοίκησης μετασχηματίζεται από τον νόμο σε θετική ρύθμιση. Δεδομένης της σημασίας που έχει αποκτήσει το ευρωπαϊκό κοινοτικό δίκαιο, το τρίτο κεφάλαιο του έργου διερευνά τα χαρακτηριστικά του κοινοτικού συστήματος δικαστικής προστασίας κατά παραλείψεων. Το έργο ολοκληρώνεται με τη διατύπωση βασικών συμπερασμάτων και ένα εύχρηστο λημματικό ευρετήριο.