Μετά από μια σειρά λευκώματα που παρουσιάζουν το εικαστικό του έργο, ο γνωστός ζωγράφος Απόστολος Κιλεσσόπουλος δημοσιεύει ένα ιδιότυπο βιβλίο, που συνδυάζει τον δοκιμιακό λόγο με αυτοβιογραφικά στοιχεία, και αναφέρεται στην τέχνη στο σύνολο της αλλά και σε κάθε τέχνη χωριστά. Με όχημα τη μουσική και την παρουσία της στη ζωή του, από τα παιδικά του χρόνια πρώτα στην Κατερίνη και μετά στη Θεσσαλονίκη, κατόπιν στην περίοδο που σπούδαζε αρχιτεκτονική στη Γερμανία αλλά και στα χρόνια της παραγωγικής καλλιτεχνικής του ζωής μέχρι τώρα, ο Κιλεσσόπουλος επιχειρεί ένα τολμηρό άνοιγμα προς τον κόσμο, και τον "έξω" αλλά και τον "έσω" κόσμο. Ο φιλοσοφικός στοχασμός και η τέχνη -της ακρόασης, του λόγου, της ζωγραφικής, της ψηλάφησης αισθητού και υπεραισθητού- συμπλέκονται μεταξύ τους αλλά και με την αφήγηση βιωμάτων που όλα τα διαπερνά η μουσική. Το βιβλίο του Κιλεσσόπουλου "Η δική μου Διοτίμα" κατακτά τον αναγνώστη με το βάθος της σκέψης, το χιούμορ, την ευρεία θεώρηση των ζωτικών θεμάτων στα οποία δοκιμάστηκαν η ευαισθησία, η δεξιότητα και η αυτοσυνείδηση του καλλιτέχνη ενός καλλιτέχνη που επιλέγει αυτή τη φορά να μας οδηγήσει στους δαιδάλους του δικού του μικρόκοσμου -ο οποίος χάρη στη μουσική (τη δική του Διοτίμα), αντανακλά τη δυναμική του μακρόκοσμου. Η ικανότητα του συγγραφέα να συναιρεί βιωματικό αφενός και δοκιμιακό αφετέρου υλικό, τον οδηγεί σε ένα είδος bildungsroman, ένα (όχι μυθιστόρημα αλλά) δοκίμιο ενηλικίωσης.