Η Τζόαν Φόστερ σκηνοθετεί την αυτοκτονία της, και δραπετεύει σ ένα παραθαλάσσιο ιταλικό χωριουδάκι, μ έναν μόνο σκοπό: να κάνει τον απολογισμό της ζωής της -και του θανάτου της: Μιας ζωής που την έζησε ως εδώ με δύο πρόσωπα, μεταπηδώντας από την παχύσαρκη έφηβη στη λεπτή νέα γυναίκα, από τα κόκκινα μαλλιά της στα μουντά καστανά, από το Λονδίνο στο Τορόντο, από τον πολωνό κόμη στον επαναστάτη σύζυγο και τον θεότρελο ποιητή εραστή, από την ψευδώνυμη συγγραφή λαϊκών ρομάντσων, ως την επώνυμη αναγνώριση, που την κάνει "πρώτη και σπουδαιότερη ποιήτρια του Καναδά". Πέφτοντας από τη μια περιπέτεια στην άλλη, περνώντας κρίσεις και απίθανα κωμικοτραγικές καταστάσεις, η ηρωίδα επιβεβαιώνει πάντα με χιούμορ ένα πράγμα: πως ξέρει να επιβιώνει.