Πρόκειται για μια συλλογή διηγημάτων, που είναι δοσμένα με ιδιαίτερη ευαισθησία και ηθογραφική οξύνοια από την πένα του λογοτέχνη και ποιητή Τάσου Πορφύρη. Ο χωρόχρονος των διηγημάτων -σπαράγματα από την Κατοχή, τον Εμφύλιο και τις μέρες μας- δεν παραμένει "κεκλεισμένων των θυρών", υπό την έννοια ότι ο αναγνώστης τού σήμερα ταυτίζεται με τους ήρωες του Τάσου Πορφύρη και συμπαρασύρεται από τις ιστορίες τους, καθώς αναβιώνει μπροστά του μια ολόκληρη εποχή, μακρινή και οικεία συνάμα στη συλλογική μνήμη. Ο συγγραφέας, με μια γραφή πότε απομυθοποιητική και σκληρή, πότε λιγότερο επώδυνη, μας μεταφέρει βιωματικά σ έναν κόσμο όπου οι ήρωες θυμούνται και πονούν, συνεισφέροντας με τον τρόπο τους στη διατήρηση της μνήμης, της ανεξάντλητης αυτής παρακαταθήκης.