Τα χρόνια που έζησα στο Μεγάλο Δέρειο, αλλά και τα δύο επόμενα μετά την αποχώρησή μου από την Θράκη, αποτέλεσαν την πηγή εμπνεύσεως των παρακάτω κειμένων, τα οποία είναι η βάση για την σύνταξη των ομιλιών που έχω δώσει σε όλη την Ελλάδα. Κάποτε, λοιπόν, στο Μεγάλο Δέρειο είχε χιονίσει πέντε συνεχόμενες ημέρες. Δεν είχαμε ρεύμα, ούτε και θέρμανση. Ακούγαμε μόνο τον ιμάμη να φωνάζει πέντε φορές την ημέρα, θυμίζοντάς μας πως ήμαστε σκλαβωμένοι. Την έκτη ημέρα βγήκε ο Ήλιος. Ήμαστε αποκλεισμένοι στα χιόνια, δύο χριστιανοί σε ένα χωριό με χίλιους μουσουλμάνους. Κύτταξα προς το όρος Σάπκα και είπα μέσα μου: Πίσω από εκείνο το βουνό είναι οι Έλληνες, πρέπει να αντέξεις γι αυτούς. Και άντεξα... Έτσι σήμερα είμαι ξανά πίσω στην Θράκη. Όλοι εσείς οι Έλληνες που τότε ήσαστε πίσω από το βουνό, καλείστε να αντέξετε τον χειμώνα που έρχεται. Αν το κατάφερα εγώ, τότε σίγουρα μπορείτε και εσείς. Το βιβλίο αυτό είναι αφιερωμένο σε όλους εσάς που θα τα καταφέρετε! Έσσεται Ήμαρ!