Με τη λογοτεχνική γενιά του 30 η ελληνική ποίηση εισέρχεται στη μοντερνιστική της εποχή: ελεύθερος στίχος και "άλογη" νοηματική αλληλουχία γίνονται τα κύρια γνωρίσματά της, τα οποία της δίνουν και τον χαρακτηρισμό νεοτερική. Όμως η μεγάλη αυτή αλλαγή δεν πραγματοποιείται απροσδόκητα. Tην προετοιμάζουν οι στιχουργικοί πειραματισμοί και οι ανανεωτικές προσπάθειες προηγούμενων ποιητών, ξεκινώντας από τον Παλαμά. Tο βιβλίο αυτό περιλαμβάνει δεκαεννέα μελέτες αναφερόμενες σε μερικά από τα βασικότερα στιχουργικά θέματα και στη στιχουργία των σημαντικότερων Eλλήνων ποιητών της εποχής κατά την οποία η ποίησή μας μετέβη από τις έμμετρες μορφές στον ελεύθερο στίχο.