[...] Αυτό εδώ το πολιτικό δοκίμιο (με τις μη επιστημονικές-ακαδημαϊκές τεκμηριώσεις, με τον πολλές φορές κοινό αλλά και κοινότοπο λόγο) αποσκοπεί να δημιουργήσει μία δυναμική κατεύθυνσης. Πολλές φορές τα πράγματα που λαχταράμε, τα βλέπουμε με αισιοδοξία. Είναι μία συζήτηση για το μέλλον αυτού του τόπου, αλλά και της ευρύτερης περιοχής της Ευρώπης. Σε αυτήν τη συζήτηση υπάρχουν μαύρες τρύπες αλλά και σημεία αδιευκρίνιστα, καθώς και σκέψεις για αλλαγή θεωρήσεων σε στρατηγικά ζητήματα τεράστιας σημασίας. Η πιο μεγάλη μαύρη τρύπα στο κείμενο αυτό είναι η αδυναμία του να έχει επαρκείς αναφορές στη νεολαία. Η άποψη στην οποία κατέληξα ύστερα από πολύ κόπο είναι ότι η νεολαία επεμβαίνει συνήθως με τον απόλυτο και πολλές φορές δογματικό της τρόπο, όταν τα πράγματα είναι πολύ άσχημα και απαιτούνται επαναστατικές αλλαγές. Στις μεταρρυθμιστικές περιόδους, όπως είναι η περίοδος που διανύουμε, η νεολαία δεν έχει έναν ευδιάκριτο ρόλο, δεν έχει την αυτόνομη παρουσία που εμείς συνηθίσαμε και θα θέλαμε. Η ζωντανή νεολαία δίνει σήμερα περισσότερη σημασία στη γνώση, στο ταξίδι, στον προβληματισμό ή στην άνετη ζωή. Και ίσως καλά κάνει. Βέβαια, υπάρχουν τα σημερινά προβλήματα της νεολαίας (ανεργία, επαγγελματικός προσανατολισμός, οράματα) και το κείμενο αυτό ενδεικτικά θέτει κάποιες απόψεις προς συζήτηση. [...] (από την εισαγωγή του βιβλίου)