Το κείμενο που ακολουθεί είναι η εναρκτήρια διάλεξη που δόθηκε από τον υπογράφοντα στα 1977, στην Κομοτηνή, με την ευκαιρία των εκδηλώσεων για τα "Ελευθέρια" της Θράκης (7-14 Μαΐου). Πρωτοτυπώθηκε από τον Μορφωτικό Όμιλο της πόλης (Μ.Ο.Κ.) ο οποίος, με τα έσοδα που προήλθαν κάλυψε εκδηλώσεις πολιτιστικού χαρακτήρα. Με την ίδια ευκαιρία σε επόμενα χρόνια μίλησαν από το ίδιο βήμα ο Μιχ. Στασινόπουλος, ο Κων. Τρυπάνης, ο Ιωάννης Θεοδωρακόπουλος και ο Μαν. Ανδρόνικος. Οι παρακάτω σελίδες δεν διεκδικούν ούτε απόλυτη πρωτοτυπία ούτε βαθειές γνώσεις φιλοσοφίας. Το υπόβαθρό τους το αρύσθηκα από ποικίλα διαβάσματα ή από ενθυμήματα των όσων είχα διαβάσει. Κατέγραψα μάλλον τα ερεθίσματα που δημιουργεί το ακριτικό περιβάλλον της Θράκης και τα ιδιότυπα προβλήματα της Ροδόπης (Κομοτηνής). Προσπάθησα μόνο να κρατήσω το ύφος μου, όσο οι δυνάμεις μου το επέτρεψαν, στο ύψος της έξαρσης και του ήθους που επικρατεί σε κείνες τις περιοχές, όπου τόσα χρόνια υπηρέτησα. [...] [...] "Η ολοκαυτωματική θυσία, γνώρισμα καθαρά ελληνικό, δεν είναι αποτέλεσμα αδιάλειπτης έξαρσης της κοινωνικής και εθνικής ζωής των Ελλήνων. Περισσότερα είναι τα παραδείγματα που φανερώνουν ότι εκεί που πήγαινε να γίνει πιστευτό ότι το ελληνικό πνεύμα θυσίας έσβηνε, εκεί ξεπετάχτηκε η σπίθα." [...]