Το μεγάλωμα ευτυχισμένων παιδιών ώστε να γίνουν ολοκληρωμένα ενήλικα πρόσωπα ήταν πάντα μια διαδικασία ιδιαίτερα απαιτητική. Τα τελευταία χρόνια, μέσα σε κοινωνίες αποδομημένες, με τον σεβασμό στο παιδί και την πίστη σε αυτό σαν φορέα αλλαγής εξασθενημένες, κάνουν το μεγάλωμα του παιδιού δύσκολα. Το παιδί δυστυχώς γίνεται βάρος και πηγή προβλημάτων για τον εγωισμό μας. Όταν συνειδητοποιούμε το λάθος μας, προσπαθούμε με σπασμωδικές κινήσεις να διορθώσουμε παραλείψεις και στρεβλώσεις χρόνων. Οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί είμαστε οι ενήλικες της πρώτης γραμμής. Χρειάζεται να είμαστε το αυτί, το στόμα, η αγκαλιά, οι τροφείς του ονείρου για κάθε παιδί. Δεν είμαστε παντοδύναμοι ούτε παντογνώστες. Το βιβλίο αυτό είναι μια μικρή πυξίδα για να πορευτούμε προς μια κατεύθυνση που θα έχει πρωταγωνιστή το παιδί. Μια προσπάθεια βασισμένη σε εμπειρίες συμβουλευτικής που δεν αγνοεί το συναίσθημα του παιδιού ούτε τις ανάγκες του.