Οι Διεθνείς Συνθήκες που συνάπτει κάθε χώρα, διμερείς ή πολυμερείς, πρέπει να εξετάζονται από τους ενδιαφερομένους με νηφαλιότητα, με τη μεγαλύτερη δυνατή αντικειμενικότητα, χωρίς προκαταλήψεις και προπαντός, μακρυά από πολιτικές σκοπιμότητες. Αν αυτό ισχύει γενικά, έχει ακόμα μεγαλύτερη ισχύ όταν πρόκειται για τις Διεθνείς Συμβάσεις τις οποίες συνάπτει η χώρα μας με μεγάλη εθνική σημασία, που ενδιαφέρουν ολόκληρο τον ελληνισμό. Κριτήριο των Διεθνών Συμβάσεων αυτής της κατηγορίας (πρέπει να) είναι, κατά πόσο εξυπηρετούν τα εθνικά συμφέροντα και κατά πόσο απηχούν τη λαϊκή βούληση. Αυτό προκύπτει από μια βασική αρχή, που είναι σύνθεση των αρχών της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας. Χωρίς αμφιβολία, η ενδιάμεση Συμφωνία που υπεγράφηκε την 13-9-1995 στη Νέα Υόρκη μεταξύ του Καρ. Παπούλια και του Στ. Τσερβενκόφσκι ανήκει στην κατηγορία των διμερών Δ.Σ. μείζονος εθνικής σημασίας. Και για τη διαπίστωση του αν εξυπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα και απηχεί τη λαϊκή βούληση, απαιτεί εμπεριστατωμένη μελέτη και επιστημονική ανάλυση. Κι αυτό επιχειρείται στο μικρό τούτο πόνημα.