"Τρεις φορές θα έρθει η σκοτεινιά πάνω από τον πλησιφαή κόσμο σου. Τρεις φορές θα γκρεμιστούν τα απόρθητα τείχη. Κι άλλες τόσες θ” ανθίσει το κακό που φύλαξες στην πιο μυστική κρύπτη του κόσμου. Μέσα στους μύθους που λησμόνησες να λες. Τα σημάδια των καιρών που δεν διαβάζεις πια. Την ευωχία που, απατηλά νομίζεις πως είναι παντοτινή". Έλεγε η προφητεία, όσο να ξεθωριάσει από τους κύκλους των εποχών, να αφεθεί στη λήθη κάτω από τη λάμψη του ακάματου ήλιου της Οπώρας και των δίδυμων αρχόντων της νυχτιάς, των φεγγαριών του Άζντριν...