"Η ανθρώπινη ιστορία ξεκίνησε με ένα μήλο που πρόσφερε η Εύα στον Αδάμ και θα τελειώσει με μια μηλόπιτα που θα προσφέρει ο Αδάμ στην Εύα". Ο Νίκος Αβανίδης ταξιδεύει στη δίνη της σκέψης του. Αποκρυσταλλώνει τις ιδέες του με λιγοστές λέξεις και σχεδόν με μία «τσιγγούνικη» νοοτροπία δημιουργεί σύντομα γνωμικά που δεν αρέσκονται σε φλυαρίες. Μέσα σε 203 αποφθέγματα, μέσα σε 203 ολιγόστιχα κείμενα, πετάει τα «καρφιά» του, αυτοσαρκάζεται, μελαγχολεί, κάνει χιούμορ, γεύεται πειρασμούς και μήλα, κατακεραυνώνει με εμμονή την ηλιθιότητα, ασκεί κοινωνική κριτική, ονειροπολεί, στοχάζεται, ξεφεύγει. Σκέψεις για τον άνθρωπο, την θρησκεία, τις αξίες, το σύγχρονο πολιτισμό, τις σχέσεις των δύο φύλλων, τους έξυπνους και τους ηλίθιους, τα μήλα... Μικρές φωτεινές ρήσεις που δεν έχουν άλλο λόγο ύπαρξης από το να μας κάνουν να σκεφτούμε στιγμιαία πάνω σε νοήματα ουσίας ή άνευ... Σε κάποιο σημείο ο Αβανίδης θα πει: "Αν ο Θεός έχει χόμπι τη μεταφορά ηλιθίων, τότε υπάρχει μετεμψύχωση", ενώ σε κάποιο άλλο "Κόλαση είναι αυτό που φτιάχνουν στη γη αυτοί που πιστεύουν στον επουράνιο Παράδεισο". Λίγο πιο κάτω θα προσθέσει "Αυτοί που δεν συμμετέχουν στο μηλοπόλεμο, κινδυνεύουν από αδέσποτα μήλα" για να καταλήξει κάπου αλλού, σχεδόν με αυτοκριτική διάθεση "Και η εξυπνάδα σπαταλιέται στην ανάλυση της ηλιθιότητας"...