Το διεθνές φορολογικό δίκαιο έχει ως αναπόσπαστο τμήμα του, το δίκαιο για τις διμερείς διεθνείς συμβάσεις. Ταυτόχρονα όμως οι διμερείς διεθνείς συμβάσεις για την αποφυγή της διπλής φορολογίας αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα του ελληνικού δικαίου. Η ερμηνεία των συμβάσεων αποτελεί αντικείμενο έντονης διαμάχης στη θεωρία για το διεθνές φορολογικό δίκαιο. Η προκείμενη μελέτη επιδιώκει να θέσει και να αναλύσει τα ζητήματα που αφορούν την ερμηνεία για τις φορολογικές συμβάσεις. Απώτερος στόχος είναι η ανάδειξη μιας ενιαίας ερμηνευτικής βάσης που θα επιτρέπει την ορθή και συνεπή ερμηνεία, ώστε να υλοποιείται το αίτημα της δικαιοσύνης στις φορολογικές συμβάσεις. Αναλύεται ο ιδιαίτερος χαρακτήρας των φορολογικών συμβάσεων, που καθορίζει το νομικό πλαίσιο για την ερμηνεία τους. Με βάση το νομικό πλαίσιο αυτό αναδεικνύονται οι μέθοδοι, οι αρχές και τα μέσα ερμηνείας που συνθέτουν το οπλαστάσιο κάθε ερμηνευτή.