Η ανασυγκρότηση της Ερμηνευτικής Ανθρωπολογίας του Κώστα Π. Μιχαηλίδη, γίνεται με γνώμονα το κύριο ερώτημα που ξεπροβάλλει από το έργο του, δηλαδή το ερώτημα για τον άνθρωπο ως πρόσωπο που ζει και πράττει μέσα στον κόσμο. Δύο είναι οι βασικοί άξονες της Ερμηνευτικής Ανθρωπολογίας του: ο ένας είναι η Φιλοσοφική Ερμηνευτική, και ο άλλος η Φιλοσοφική Ανθρωπολογία. Οι δύο αυτές θεωρίες, ζητούν απαντήσεις στα ερωτήματα για τον άνθρωπο• η πρώτη μέσα από τη γλώσσα ενώ η δεύτερη μέσα από το μεταξύ των προσώπων και πάντοτε σε συνυφή με τον κόσμο. Στο έργο του Κώστα Π. Μιχαηλίδη οι δύο θεωρίες -η Φιλοσοφική Ερμηνευτική και η Φιλοσοφική Ανθρωπολογία- συγκλίνουν και εξελίσσονται σε Φιλοσοφική Ερμηνευτική Ανθρωπολογία. Βέβαια, είναι σημαντικό να διευκρινιστεί ότι στο έργο του δεν υπάρχει η έκφραση «Ερμηνευτική Ανθρωπολογία» ως ένδειξη ειδικού φιλοσοφικού όρου. Ωστόσο, η φιλοσοφική θεώρηση για την Ερμηνευτική Ανθρωπολογία απαντά στη φιλοσοφία του Κώστα Π. Μιχαηλίδη, με τρόπο που να μπορεί να αποτελέσει θεμέλιο για τη συστηματική ανασυγκρότηση και την ανάδειξη της φιλοσοφικής σκέψης του ως μίας ενιαίας φιλοσοφικής θεωρίας.