Σήμερα στη λέξη γενοκτονία η σκέψη μας αυτόματα πηγαίνει στα δύο τραγικά γεγονότα του 20ού αιώνα, τη γενοκτονία των Αρμενίων το 1915 από τους Νεότουρκους και τη γενοκτονία των εβραίων και των σλαβικών λαών το 1940-44 από τους Γερμανούς. Στον 20ό αιώνα διαπράχθηκαν εγκλήματα γενοκτονίας και σε άλλους λαούς, πιο συνειδητά η Νέα Τάξη Πραγμάτων προσπάθησε και προσπαθεί να υποβαθμίσει. Ένας από αυτούς τους λαούς, που έχει υποστεί όλες τις μορφές και τις μεθόδους γενοκτονίας και συγκεκριμένα από το ίδιο στρατοκρατικό καθεστώς που είναι υπεύθυνο για το ολοκαύτωμα του αρμενικού λαού, τον αφανισμό της κουρδικής εθνότητας και τη διχοτόμηση της Κύπρου, είναι και ο ελληνισμός του Πόντου. Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, σε αντίθεση με των Αρμενίων, επισκιάστηκε είτε από τον όγκο των τραγικών περιπτώσεων του αρμενικού λαού, επειδή συνέπεσε χρονικά, είτε γιατί αποσιωπήθηκε από κυβερνητικές και διπλωματικές επιταγές στο όνομα κάποιων διακρατικών συμφωνιών και συμφερόντων.