Τα εμπόδια στην επικύρωση του Ευρωπαϊκού Συντάγματος και οι γενικότεροι προβληματισμοί για τις προτεραιότητες της Ένωσης περιορίζουν την ελκυστικότητα του "κοινοτικού υποδείγματος", δημιουργώντας ιδιαίτερα απαισιόδοξα σενάρια για την εξέλιξη της Κοινωνικής Ευρώπης. Αντικείμενο της μονογραφίας αυτής είναι η ανάλυση του θεσμικού ρόλου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην καταπολέμηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού που πλήττουν τουλάχιστον το 15% του συνολικού πληθυσμού της και η επεξεργασία σεναρίων ενίσχυσης των αρμοδιοτήτων και δράσεων της σε μία νομική σφαίρα (κοινοτικό δίκαιο ένταξης) που δεν αποτελεί αυτοτελές αντικείμενο ανάλυσης, αλλά συνήθως "εγκλωβίζεται" και "περιθωριοποιείται" στο γενικότερο πλαίσιο της εργασιακά προσανατολισμένης συζήτησης για την εξέλιξη του Ευρωπαϊκού κοινωνικού δικαίου. Η μελέτη εντοπίζει, τυποποιεί και αξιολογεί τις υφιστάμενες ρυθμίσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοτικού Δικαίου για την προώθηση του στόχου της κοινωνικής ένταξης, διερευνώντας τις διαδικασίες παραγωγής τους, την ιστορική τους εξέλιξη, τη σχέση τους με άλλες αρμοδιότητες της Ένωσης και την εσωτερική τους συνοχή. Παράλληλα, εξετάζει επιχειρησιακές πρακτικές και νέες τεχνικές διακυβέρνησης (Ανοικτή Μέθοδος Συντονισμού στο πεδίο της ένταξης) των κοινοτικών οργάνων, που επιδιώκουν τον συντονισμό των εθνικών συστημάτων κοινωνικής προστασίας, αναδεικνύοντας την σημαντική επίδραση τους στα Κράτη Μέλη και τα πλεονεκτήματα / μειονεκτήματα τους σε σχέση με την εφαρμογή της κοινοτικής μεθόδου. Με την υιοθέτηση διεπιστημονικών κριτηρίων αναδεικνύονται προκλήσεις περαιτέρω έρευνας για την ανάπτυξη της "νέας" Ευρωπαϊκής Στρατηγικής Κοινωνικής Ένταξης, που αξίζει να απασχολήσουν και την εσωτερική πολιτική / επιστημονική συζήτηση το επόμενο διάστημα στο πλαίσιο της (επώδυνης;) διαδικασίας προσαρμογής του Ελληνικού μοντέλου κοινωνικής προστασίας στο κοινοτικό κεκτημένο και τις νέες τεχνικές διαχείρισης της Ευρωπαϊκής Κοινωνικής Πολιτικής. Η μελέτη αποτελεί χρήσιμο εργαλείο για τους εκπαιδευτικούς, ερευνητές και σπουδαστές στα αντικείμενα του Δικαίου Κοινωνικής Ασφάλειας και της Ευρωπαϊκής Κοινωνικής Πολιτικής, ενώ μπορεί να αποτελέσει οδηγό έμπνευσης για πολιτικούς και σχεδιαστές προγραμμάτων κοινωνικής προστασίας που δραστηριοποιούνται στο πεδίο καταπολέμησης της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.