[...] Πεποίθηση του γράφοντος -ο οποίος πιστεύει στις συνειδησιακές δυνάμεις του ατόμου, και κυρίως του Έλληνα- είναι ότι η ελληνική κοινωνία, απεξαρτημένη από κάθε είδους στρατεύσεις, έφτασε σ ένα κομβικό σημείο. Τώρα επιζητεί με κάθε τρόπο τη διέξοδο από την υπνώδη αταραξία που της έχουν επιβάλει. Επιδιώκει την αναρρίχηση του ατόμου στη θέση της ελεύθερης προσωπικότητας και της πνευματικής αυτονομίας, στην ποιότητα δηλαδή της δημοκρατίας.[...] Προσωπικά πιστεύω, όπως και στον επίλογο συμπερασματικά αναφέρω, ότι οι Έλληνες, όταν βγούμε από τη νάρκη στην οποία μας έχουν καταποντίσει, έχουμε πολλά να προσφέρουμε στη σύγχρονη -και συνεχώς διευρυνόμενη- κοινωνία της παγκοσμιοποίησης. Με αυτό το πρίσμα έχουν μελετηθεί, καταγραφεί, νοηματοδοτηθεί οι γραμμές που ακολουθούν. (από τον πρόλογο του συγγραφέα)