Ως αντικείμενο έρευνας, η αντικουλτούρα με την οποίαν ασχολείται αυτό το βιβλίο έχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που μια καλώς εννοούμενη αίσθηση διανοητικής επιφύλαξης θα μας έπειθε ν αποφεύγουμε σαν την πανώλη. [...] Ίσως υπάρχουν πολλοί αναγνώστες για τους οποίους τα ζητήματα που εγείρει αυτό το βιβλίο ενδέχεται να φανούν χωρίς νόημα ή πρακτική σημασία. Δεν είναι εύκολο να αμφισβητήσουμε τον απολύτως λογικό, απολύτως καλοπροαίρετο, αλλά πάντως αναγωγικό ανθρωπισμό με τον οποίο η τεχνοκρατία περιβάλλει τον εαυτό της χωρίς να φανεί ότι μιλάμε μια νεκρή και ανυπόληπτη γλώσσα. Ιδίως μάλιστα εάν κάποιος παραδέχεται, όπως παραδέχομαι εγώ (εις πείσμα των δογματικών εσχατολογιών της παλαιάς και της νέας αριστεράς), ότι είναι απολύτως μέσα στις δυνατότητες της τεχνοκρατίας να εκμεταλλευθεί τα βιομηχανικά της επιτεύγματα, την κοινωνική της μηχανική, την απεριόριστη αφθονία της και τις δραστικά ανεπτυγμένες παροχετευτικές της στρατηγικές ώστε να μειώσει, κατά τρόπους που οι περισσότεροι άνθρωποι θα βρουν απολύτως αποδεκτούς, όλες τις εντάσεις που γεννά ο αποπροσανατολισμός, η στέρηση και η αδικία οι οποίες μαστίζουν σήμερα τη ζωή μας. [...] (από τον πρόλογο του συγγραφέα)