Άρχισα να την αγγίζω... Αυτό το σώμα το απαλλαγμένο από κάθε προσποίηση, αυτό το παρθένο, γεμάτο ζωντάνια σώμα, ήταν από μόνο του ένα συμπόσιο. Ακόμα και μπροστά στα πιο εκλεκτά φαγητά, δεν θα ένιωθες καμιά πείνα. Ήταν το σμάλτο του σταφυλιού, το βελούδο του δαμάσκηνου, το ζαχαρωτό του μελιού, η απαλότητα και το τραγανό της αμυγδαλόπαστας, η σφριγηλότητα της ελιάς και η σάρκα του ψωμιού της σίκαλης, ο χυμός των ψητών κρεάτων και η καρδιά των σύκων, το χρυσαφί της τούρτας και το κεχριμπαρένιο του παλιού κρασιού - ήταν το μάννα εξ ουρανού φερμένο απ τον Ύψιστο στους ανθρώπους σαν ένα είδος πρόγευσης της Εδέμ. Στην αραβοκρατούμενη Ισπανία του Μεσαίωνα, ενώ η καθολική Reconquista απειλεί να κατατροπώσει το χαλιφάτο της Ανδαλουσίας και να ανακτήσει τα χαμένα εδάφη των χριστιανών, ο σουλτάνος της Γρανάδας, κλεισμένος στο ανάκτορό του στην Αλάμπρα, μελετά με τον Εβραίο δάσκαλό του την ερωτική γεωγραφία του αγγίγματος. Μια συναρπαστική ποιητική αφήγηση.