Η γέννηση ενός παιδιού φέρνει χαρά μεγάλη. Η οικογένεια μεγαλώνει. Όταν μαθαίνεις όμως πως υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο θέμα στην υγεία του μωρού, στην αρχή νιώθεις αδύναμη, χωρίς ελπίδα. Σε βομβαρδίζουν στενόχωρες σκέψεις: πώς θα μπορέσω να φανώ δυνατή, ώστε να το βοηθήσω; Πώς θα μπορέσω να ανταποκριθώ στις ανάγκες του με περισσότερη αγάπη, να του δώσω την ελπίδα, το φως για να προχωρήσει; Πώς θα μπορέσω να γίνω ο βράχος, που θα το στηρίξει; Η καθημερινότητα ενός ιδιαίτερου παιδιού είναι δύσκολη και θα πρέπει οι γονείς να έχουν πίστη, ελπίδα, θάρρος, και να μην επιτρέπουν στον εαυτό τους να «πέφτουν» ψυχολογικά ούτε στιγμή. Αξίζει όμως τον κόπο, καθώς όλα όσα εισπράξουν από αυτό, θα είναι μια μεγάλη ανταμοιβή. Τα δάκρυα θα τρέχουν, αλλά θα είναι χαράς, μεγάλης χαράς. Όπως τα δικά μου...