[...] Το λαϊκό σπίτι την εποχή στην οποία αναφερόμαστε, αποτελούσε τη λαχτάρα για τον αγρότη, τον οικογενειάρχη που μόνος του αγωνιζόταν και μοχθούσε για να εξασφαλίσει τη στέγη του. Στέγαστρο για τα υπάρχοντά του, εργαστήρι τις πιο πολλές φορές, τόπος διαβίωσης και συνέχισης της αγροτοθαλασσινής ζωής. [...] [...] Το μονόχωρο λαϊκό σπίτι της Καλύμνου έχει ομοιότητες, αλλά και μεγάλες διαφορές με τα αντίστοιχα σπίτια της Δωδεκανήσου. Οι Καλύμνιοι, είχαν συνταιριάξει τις εμπειρικές τεχνικές τους γνώσεις, τις συνθήκες απασχόλησης, τις οικονομικές τους δυνατότητες, με τις κλιματολογικές συνθήκες του τόπου και το μεράκι. Πρόσθεσαν στο έργο τους στοιχεία από την ευαισθησία και την επίδραση που ασκούσαν πάνω στο περιβάλλον και διαμόρφωσαν τη γνήσια μορφή που περιγράφουμε. Παράλληλα επισημαίνουμε συσχετισμούς με την κοντινή Κω και Νίσυρο. Κατ ανάγκη κάνουμε συχνά χρήση των βιβλίων μας με τους τίτλους "Το δίπατο λαϊκό Νισύρικο σπίτι", "Το Πλατυμέτωπο λαϊκό σπίτι της Κω", "Τα αρχοντικά της Λίνδου" κ. ά. σαν προσέγγιση συγκριτικής μελέτης. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)