Το στάρι ήταν εμπόρευμα στρατηγικής σημασίας τον 19ου αιώνα. Η σιτοδεία δεν απειλούσε μόνο την υγεία των κατοίκων μιας χώρας αλλά και την κοινωνικοπολιτική συνοχή της. Κύριο προϊόν της αγροτικής παραγωγής, συστατικό στοιχείο της αυτοκατανάλωσης αλλά και διεθνές εμπόρευμα, το στάρι βρισκόταν στο κέντρο της προσοχής του κοινού, των εμπόρων και του κράτους. Την περίοδο 1833-1912 οι ελληνικές εισαγωγές σταριού αυξάνονται συνεχώς. Η μελέτη εξετάζει τη διαμόρφωση της τιμής του σταριού στον Πειραιά μέσα σε μια ικανή διαχρονία (1860-1912) σε συνάρτηση με την προέλευση του, την κρατική παρέμβαση και τις συναλλαγματικές διακυμάνσεις.