Ήμουν μια μικρή κοτούλα, παιχνιδιάρα, ζωηρούλα. Ζούσα μες στις κερασιές στου χωριού μου τις αυλές. Μία μέρα βροχερή, η κυρά μου η καλή, πήγε στη μεγάλη πόλη, κι άλλαξε η ζωή μου όλη. Τι σήμαινε αυτό; Δουλειές ένα σωρό... Τρεξίματα, αγγλικά, ποδόσφαιρο, σχολειά. Τα πούπουλά μου αγκομαχούσαν κι οι πατούσες μου πονούσαν. Τι να κάνω να σωθώ από το πολύ τρεχαλητό; Η λύση μία και μοναδική, γρήγορη, μα και διασκεδαστική. Στα πόδια μου φορώ πατίνια στο λεπτό. Ο αέρας σύμμαχός μου, τα ταξίδια βάλσαμό μου. Μια γέφυρα πια φωτεινή ενώνει πόλη κι εξοχή. Η κότα η Κοκό μετακομίζει από το πανέμορφο, γεμάτο κερασιές χωριουδάκι της, σ ένα διαμέρισμα στο κέντρο της Αθήνας. Προσπαθώντας να προσαρμοστεί στο νέο, απαιτητικό, εξουθενωτικά γρήγορο ρυθμό ζωής αποφασίζει να φορέσει πατίνια. Η πολυμήχανη κοτούλα με τα κατακκόκινα πατίνια προσπαθεί να χτίσει μια συναισθηματική γέφυρα επικοινωνίας ανάμεσα στη μεγάλη της αγάπη, το χωριό της, και σε έναν ολοκαίνουργιο τρόπο ζωής. Θα τα καταφέρει;