Εκείνος ψάρευε με τα χέρια γύρω από τις πέτρες προσπαθώντας να πιάσει κανένα ξεχασμένο ψάρι. Όμως όλο και του ξέφευγαν. Όταν άκουσε αμυδρά την φωνή της Αννιώς γύρισε. Η αντίδραση του μικρού ήταν άμεση αλλά όχι δραστική. Η δίνη τράβηξε στα βάθη της τη μικρή, χωρίς ο Αχμέτ να μπορέσει να κάνει τίποτα για να τη βοηθήσει. Το μόνο που μπόρεσε να σώσει -και ακόμη το φυλούσε ως πολύτιμο φυλαχτό- ήταν η κορδέλα από τα μαλλιά της, ένα πένθιμο ενθύμιο και μια απόδειξη της δικής του ανικανότητας να σώσει το τρυφερό εκείνο βλαστάρι. Η ιδέα του της είχε κοστίσει τη ζωή. Το ποτάμι που άλλοτε της πρόσφερε τις ομορφιές του, έγινε ο τόπος που σφράγισε τη σύντομη ζωή της, έγινε -όπως η αντίθετη πλευρά ενός νομίσματος- η άλλη όψη του έρωτα και της ζωής: ο θάνατος στο σκοτάδι.