Η μελέτη αυτή προσπαθεί να ρίξει φως στη γέννηση και στον προαναγγελθέντα θάνατο ενός ανεπανάληπτου καλλιτεχνικού και κοινωνικού φαινομένου που κυριάρχησε στην Ελλάδα δύο ολόκληρες δεκαετίες. Του λεγόμενου "παλιού ελληνικού κινηματογράφου", που στην κρίσιμη εποχή μας επιμένει και εξακολουθεί να μας διδάσκει τον λαϊκό ηθικο-εθιμικό κώδικα της συμπεριφοράς και επικοινωνίας που όλα αυτά τα χρόνια τον είχαμε παραμερίσει. Το βιβλίο ρίχνει επίσης φως στις προπολεμικές ρίζες της ελιτίστικης αρνητικής κριτικής που αναπτύχθηκε στις δεκαετίες 70 και 80, η οποία στόχευε να απαξιώσει τις ταινίες αλλά και τους ανθρώπους του παλιού ελληνικού σινεμά. Μια κριτική που σε συνδυασμό με την παρεμβατική πολιτική των κρατικών φορέων προκάλεσαν το θάνατό του και την τελική πτώχευση του ελληνικού κινηματογράφου συνολικά. Είναι μια ματιά από αυτόπτη μάρτυρα, που παρακολούθησε ενεργά τις εξελίξεις και που συνεχίζει να... γουστάρει βλέποντας σήμερα στα τηλεοπτικά κανάλια τις αμίμητες ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου.