Ο Έλληνας είναι περίεργο ον, τα ξέρει όλα και η πατρίδα του είναι το κέντρο του κόσμου. Δεν το σκέφτηκα εγώ, τόπε ο Καραμανλής όταν προσπαθούσε να πείσει το λαό ότι χρειάζεται δουλειά για να πετύχει. Δηλαδή ν ασχοληθεί με τον εαυτό του κι όχι με τους άλλους. Μάλιστα υποτιμητικά. Ποιος όμως έχει κέφια ν ακούσει τον Καραμανλή; τον βαρεθήκαμε τόσα χρόνια. Τόπο στα νιάτα, σκέφτεται ο σοφός λαός, καθώς παίρνει μαθήματα δημοκρατίας από εφημερίδες που συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς και τη χούντα, από αντιστασιακούς του εξωτερικού που πολέμησαν την καμαρίλα του Παπαδόπουλου από τις όχθες του Σηκουάνα, στην Τραφάλγκαρ Σκουαίρ, στην ασφάλεια του Τορόντο και στα πολιτικά σαλόνια της Βόνης. Με ασφάλεια και χωρίς Ασφάλεια. Η νεολαία ανεβαίνει στην εξουσία μαζί με το γιο του Γέρου -είχε φύγει στο εξωτερικό, αλλά τώρα ξαναγύρισε ανανεωμένος. Μαζί του νέοι άνθρωποι τα παιδιά του και ο γαμπρός του. Η ανανέωση αρχίζει από την οικογένεια.