Όταν ένας συγγραφέας διαβάζεται, λόγω του όγκου και της πολυμορφίας των γραφτών του, αποσπασματικά, η δημιουργία μιας εξίσου αποσπασματικής εικόνας του έργου του και ο παρεπόμενος της σχηματισμός εντυπώσεων και εκτιμήσεων λιγότερο έγκυρων καθίστανται συχνά αναπόφευκτα. Αν ο μελετητής του συγκεκριμένου συγγραφέα αποφασίσει να λάβει υπόψη του την ήδη διαμορφωμένη άποψη της αναγνωστικής κοινής γνώμης, θα διαπιστώσει κάποτε ότι θα πρέπει να προσαρμόσει ανάλογα τον τρόπο με τον οποίο θα "χειριστεί" το υλικό που έχει μπροστά του-έτσι, η εργασία που θα, προκύψει μπορεί να προσλάβει μια χροιά αποκατάστασης. Τέτοια είναι η περίπτωση του Ι. Μ. Παναγιωτόπουλου και της μελέτης αυτής, όπου η αποκατάσταση αναφέρεται στην απόδοση μιας πληρέστερης εικόνας, μέσα από τη συνολική θεώρηση ενός λογοτεχνικού και ενός παιδαγωγικού έργου με ευρύ φάσμα αλλά και με σαφείς συνιστώσες.