Η πορεία του Μακεδονικού, ως προνομιακού και «ευαίσθητου» θέματος της ελληνικής πολιτικής συζήτησης, έχει αρκετά κεφάλαια και υποκεφάλαια, που δεν ενδιαφέρουν μόνο τη δημόσια ιστορία του διπλωματικού ζητήματος. Αφορούν επίσης τη γενικότερη πρόσληψη της Μακεδονίας ως μιας περιοχής με διακριτά χαρακτηριστικά, προβλήματα και πληθυσμό, τα οποία επιτάσσουν μια διαφορετική -αν όχι ειδική- αντιμετώπιση από το εθνικό κέντρο. Η συζήτηση αυτή διεξάγεται μέσω κάθε είδους εκδόσεων και διά του Τύπου, αλλά το επίκεντρό της είναι το ελληνικό Κοινοβούλιο. Εκεί, μέσα από τις τοποθετήσεις βουλευτών και υπουργών, ειδικά όσων, μετά το 1912, εκπροσωπούσαν τις μακεδονικές εκλογικές περιφέρειες, αναδεικνύονται η μεταβαλλόμενη σημασία της Μακεδονίας ως συμβόλου και οι τρόποι διαχείρισης της εικόνας της ως ελληνικής επαρχίας, ανάλογα με τις ιδιαίτερες πολιτικές ανάγκες και τον πολιτικό λόγο κάθε εποχής.