Εγώ η Ευτυχία Αυγουστή δυο λέξεις μίσησα στη ζωή μου όσο τίποτα: Κακιά στιγμή. Αυτές οι λέξεις με κυνηγούν. Γιατί άραγε να φταίει μια κακιά στιγμή για τα περισσότερα από τα δυσάρεστα που συμβαίνουν στη ζωή; Η δική μου η κακιά στιγμή ήταν ταυτόσημη με την απερισκεψία. Όχι τη δική μου. Κάποιου πολύ δικού μου ανθρώπου. Πώς είναι δυνατό άτομα που καλοτυχίζουν κάποιους, να σπεύδουν αργότερα να τους ρίχνουν το ανάθεμα;… Εύκολη τιμωρία η περιθωριοποίηση… Θα επιβληθεί στην κοινωνία της σκληρότητας το κορίτσι που έχει πρόσωπο με δύο όψεις;… Οι γενναίοι μαχητές της ζωής παρουσιάζουν ιδιαιτερότητες… Γιατί όποιος ταράζει τα νερά μπαίνει στο στόχαστρο; Τι σημαίνει για κάποιον η λέξη θησαυρός; Τι έννοια έχει η ίδια λέξη για κάποιον άλλο; Και ο καθρέφτης; Γιατί άλλοτε τον λατρεύουμε κι άλλοτε τον μισούμε; Το συναίσθημα της ευτυχίας το ένιωθα έντονο από παιδί. Το θεωρούσα ένα είδος ανταλλάγματος για την κακιά στιγμή που μου έλαχε. Άργησα να συνειδητοποιήσω ότι κανένας δεν μπορεί να είναι απόλυτα ευτυχισμένος αν ταυτόχρονα δεν είναι ευγνώμων για την ευτυχία που αξιώθηκε να ζει. Ακόμα μεγαλύτερη είναι η ευγνωμοσύνη που νιώθει ένας άνθρωπος, όταν την ευτυχία δεν τη χαίρεται μονάχος του, αλλά είναι ευλογημένος να τη μοιράζεται. Την πολυτάραχη ζωή μου την κέρδισα ύστερα από σκληρούς αγώνες. Θυμίζει μυθιστόρημα που έμεινε μισό… Είναι πολλά αυτά που επιθυμώ να ζήσω ακόμα. Να τα χαρώ, να τα μοιραστώ με άλλους. Τόσα πολλά είναι που δεν ξέρω αν θα προλάβω. Πολύ φοβάμαι… Θα προλάβει αυτός που τρέχει πολύ πιο γρήγορα από τους ανθρώπους;… «Η Μάσκα της Γελλώς» ψάχνει, προσπαθεί να βρει απαντήσεις.