[...] Μέσα από το κείμενο μπορούμε να εισχωρήσουμε στο εργαστήριο της συγγραφέα, στον κόσμο που συναντιέται ο μύθος, το λαϊκό παραμύθι, το όνειρο και η σύγχρονη πραγματικότητα. Ας καταγράψουμε παραμυθικά μοτίβα που συναντά ο αναγνώστης: - Οι υπερφυσικές δυνάμεις του καλού και του κακού. - Ο μαγικός αριθμός τρία. - Ο μαγικός τρόπος μεταφοράς του ήρωα από τον ένα τόπο στον άλλο. - Η παρουσία μυθικών πλασμάτων εξαιρετικής ομορφιάς. - Η παρουσία πλασμάτων που σκέφτονται και μιλούν. - Μαγικά "αντικείμενα" (εδώ η μαστίχα και η αγάπη). - Η λατρεία του "ήλιου" που μεταμορφώνει, ζεσταίνει, δίνει ζωή. Δίπλα σ αυτά, σ ένα αρμονικό συνταίριασμα, συναντάμε ψηφίδες της πραγματικότητας από τη Χίο: Η Χιακή Σφίγγα, η Σχολή της Χίου, τα Μαστιχοχώρια, τα σπήλαια του νησιού, η καλλιέργεια και το άρωμα του σχίνου. Όλα αυτά περνούν από τα μάτια των παιδιών μέσα από τον κώδικα του παραμυθιού. Το κείμενο επιτελεί λοιπόν και μια άλλη λειτουργία: πέρα από την τέρψη που προσφέρει στους αναγνώστες του, αποτελεί και ένα σύγχρονο "εξ απαλών ονύχων" μάθημα πατριδογνωσίας. Ας προχωρήσουμε κι ένα βήμα παραπέρα: στο παραμύθι έχουν αποτυπωθεί και ίχνη της επικαιρότητας (πβλ. το τσουνάμι και οι θεραπευτικές ιδιότητες της μαστίχα που η έρευνά τους βρίσκεται σε εξέλιξη). Έτσι η σημειολογία του αποδεικνύεται χρήσιμη και σε ένα άλλο επίπεδο, αυτό της προβολής του τόπου...[...] (απόσπασμα από τον πρόλογο, Γιασεμή Αμπαζή)