Η Μεγάλη Αδερφή, ένα αινιγματικό όνομα, ακαθόριστο, όπου τα ίδια τα αρχικά Μ.Α. μοιάζουν να κρύβουν κάτι μυστηριώδες, γιατί όχι και μυστικιστικό, έναν μυστικισμό που είναι γνωστός στις βόρειες περιοχές απ’ όπου κατάγεται η οικογένεια της ηρωίδας. Αυτό το όνομα αιωρείται στον αέρα και αφήνεται στον αναγνώστη να ανακαλύψει ποια είναι. Στο μυθιστόρημα «Η Μεγάλη Αδερφή» βρίσκουμε την δυαδική τέχνη ανάμεσα στον συγγραφέα και την αφηγηματική φωνή. Στη σύγχρονη λογοτεχνική κριτική αυτή η δυαδικότητα είναι πολύ σημαντική. Για τον Έντμοντ-Ανδρέας Σαλλβάρης, αυτή η αλληλεπίδραση ανάμεσα στον ίδιο τον συγγραφέα και στην αφηγήτρια που είναι η ηρωίδα του μυθιστορήματος, διαθέτει άριστη θεατρικότητα. Οι σχέσεις των χαρακτήρων είναι συχνά κρυφές, είτε θετικές είτε αρνητικές, που στην ουσία μετατρέπουν το μυθιστόρημα σε ένα μυστικιστικό έργο. Αυτός ο μυστικισμός είναι το διάφανο πέπλο που περιβάλλει σχεδόν ολόκληρη την πλοκή του μυθιστορήματος «Η Μεγάλη Αδερφή», γραμμένου με αφοσίωση και υψηλό αφηγηματικό επίπεδο.