Η Κρίση της δεκαετίας δεν είναι µόνο οικονοµική. Είναι κοινωνική, θεσµική, πολιτική και πολιτισµική. Οι πολιτισµικές αξίες, η δηµοκρατία και οι θεσµοί της αµφισβητούνται και δοκιµάζονται. Η αµφισβήτηση είναι γενική και διάχυτη. Αµφισβητείται το κράτος δικαίου, το ηθικό θεµέλιο κάθε κοινωνίας. Πολιτικές, πνευµατικές, ακόµη και δικαστικές ηγεσίες ενθαρρύνουν την ανοµία και την πολιτική βία, τα πλέον νοσηρά και επικίνδυνα φαινόµενα για τη δηµοκρατική οµαλότητα. Η πλειονότητα των µέσων ενηµέρωσης τροφοδοτεί την Κρίση µε τον αχαλίνωτο λαϊκισµό, το ψέµα, τη µυθοπλασία, τις θεωρίες συνωµοσίας και τη σκανδαλολογία. Η θεσµική αµφισβήτηση, η ανυπακοή στον νόµο, η απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών είναι οι µεγάλοι κίνδυνοι αποδόµησης της δηµοκρατίας. Την ίδια περίοδο, διαµορφώνεται στη χώρα ένα νέο πολιτικό τοπίο, µε ανατροπές και αναδιατάξεις που µεταβάλλουν ριζικά τον εκλογικό χάρτη.