Ο Πλάτων αντιμετωπίζει την ομορφιά ως ανάμνηση του υπερουράνιου τόπου και αυτή η ματιά ήταν συνεπής προς την θεωρία των ιδεών του. Το γήινο κάλλος συγκινεί, κατ αυτόν, γιατί παραπέμπει στο επουράνιο, στο αληθινό που κάποτε έγινε αντιληπτό στον κοιτίδα του. Μα τι είναι αυτή η ανάμνηση: μια κατ ουσίαν προτροπή προς το κοινό νου να αφιερωθεί στην ακάματη προσπάθεια, ένα σύμβολο της διαρκούς αναζήτησης στη φιλοσοφική ζωή και στην έρευνα γύρω απ το αίνιγμα του κάλλους.