Μήπως τα προβλήματα της σύγχρονης Ελλάδας δεν είναι στην πραγματικότητα και τόσο "σύγχρονα"; Μήπως υπάρχει μια εγγενής κακοδαιμονία, ηθελημένη και αθέλητη, που εμποδίζει αυτή τη χώρα, η οποία εντούτοις "αναζητεί τον εαυτό της με πάθος", να βλέπει το "κεντρικό" και να είναι "επίκαιρη"; Αυτά είναι μερικά μόνο από τα καίρια ερωτήματα στα οποία προσπαθεί να δώσει απαντήσεις το δοκίμιο του Κώστα Αξελού "Η μοίρα της σύγχρονης Ελλάδας" που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Νεφέλη, σε μετάφραση της Κατερίνας Δασκαλάκη. Πρόκειται για ένα κείμενο σπάνιας διορατικότητας, "προφητικό" θα μπορούσε να πει κανείς. Ο Κώστας Αξελός είχε μόλις συμπληρώσει τα τριάντα του χρόνια όταν το πρωτοδημοσίευσε στο γαλλικό περιοδικό "Esprit", τον Ιούλιο του 1954. Ο σημερινός αναγνώστης, κυρίως ο Έλληνας αναγνώστης, που θα θελήσει να εντρυφήσει στις σελίδες του και να κατανοήσει το νόημά τους, θα μείνει έκπληκτος από την τραγική επικαιρότητα των παρατηρήσεων και των διαπιστώσεων του στοχαστή, οι οποίες διατυπώθηκαν πριν από πενήντα έξι χρόνια και δεν έχουν χάσει τίποτα από την τραγική τους επικαιρότητα. Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι το (νεανικό) αυτό κείμενο του Κώστα Αξελού είναι και το πρώτο που εκδίδεται αυτοτελώς, μετά το θάνατό του στις 4 Φεβρουαρίου 2010.