Στις 18 Δεκεμβρίου 2022, η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Αργεντινής επικράτησε της Γαλλίας με 4-2 στα πέναλτι στο στάδιο Lusail του Κατάρ για να στεφθεί πρωταθλήτρια στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Το τουρνουά ολοκλήρωσε έναν κύκλο προώθησης του εμιράτου ως προορισμού για μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις, μια δεκαετία όπου ακούσαμε, διαβάσαμε και μάθαμε για τα προβλήματα και τα «θολά» σημεία της υποψηφιότητας του Κατάρ, τη μεταχείριση των μεταναστών εργατών, τις συνθήκες μέσα στις οποίες εργάζονταν για την κατασκευή των γηπέδων και όλων των υποδομών που απαιτούνταν για τη διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, τις γεωπολιτικές διαστάσεις της υποψηφιότητας του Κατάρ, ρεπορτάζ που αφορούσαν τη θέση της γυναίκας στη τοπική κοινωνία ή την ορατότητα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. Δημοσιεύματα, αποκαλύψεις από μεγάλα Μέσα Ενημέρωσης, τοποθετήσεις αξιωματούχων της FIFA, από πολιτικούς και κυβερνώντες, διαψεύσεις, κινητοποιήσεις οργανώσεων για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μια πραγματική «μάχη χαρακωμάτων» με κάθε πλευρά να εντείνει τη ρητορική της όσο πλησίαζε η ημερομηνία έναρξης της διοργάνωσης. Γιατί συνέβη όλο αυτό που καμία σχέση δεν φαίνεται να έχει με το ποδόσφαιρο; Οι απαντήσεις πολλές και μεταξύ αυτόν είναι και το sportswashing. Ένας όρος της σύγχρονης βιβλιογραφίας που όμως έχει τις ρίζες του βαθιά μέσα στα κιτάπια της ιστορίας. Το sportswashing δεν είναι κάτι καινούργιο, δεν είναι επινόηση του 21ου αιώνα, αλλά ένα από τα πιο δημοφιλή, εξαγώγιμα «προϊόντα» της Ευρώπης των πρώτων δεκαετιών του περασμένου αιώνα. Η περιήγησή μας ξεκινά από το 1920 και την Ιταλία του Μπενίτο Μουσολίνι, προχωράμε στην Ισπανία του Φρανθίσκο Φράνκο, ανεβαίνουμε βορειότερα στη Γερμανία του Αδόλφου Χίτλερ για να διασχίσουμε έπειτα τον Ατλαντικό Ωκεανό και να βρεθούμε πρώτα στην Αργεντινή του Χουάν Περόν και του Χόρχε Βιντέλα και στη συνέχεια στη Βραζιλία του Ζετούλιο Βάργκας. Συνεχίζουμε την περιήγησή μας επιστρέφοντας στην Ευρώπη και την Πορτογαλία του Αντόνιο Σαλαζάρ, περνάμε στην άλλη άκρη της υφηλίου, στην Κίνα, και τις πολιτικές του κομμουνιστικού καθεστώτος με αιχμή του δόρατος την ηγεσία του Σι Τζινπίνγκ, για να κλείσουμε με το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία. Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας είναι ένα ταξίδι ιστορίας στα σκοτεινά δωμάτια του sportswashing με κοινό σημείο αναφοράς το ποδόσφαιρο, την μπάλα, που βρέθηκε σε «λάθος πόδια».