«Ήταν έτοιμος να αλλάξει πορεία για τον κόλπο, όταν άκουσε τον εαυτό του να δίνει τον λόγο του στη νεκρή γυναίκα και σιχάθηκε την ψυχή του που προσπαθούσε να τον προδώσει. Κράτησε σταθερό το τιμόνι και αποφάσισε ότι δεν τον ένοιαζε να πέθαινε, ούτε φοβόταν να πάρει το ρίσκο. Θα έμενε εκεί, μέχρι να έβρισκε το παιδί ή μέχρι να τον έβρισκαν οι διασώστες. Αν ο ίδιος θα ήταν ζωντανός ή νεκρός, δεν τον ένοιαζε από εκείνη τη στιγμή». Η ιστορία του Σίμωνα και της μικρής Ελμίρας – που οι φουρτουνιασμένες τους θάλασσες συναντήθηκαν στα ανοιχτά μιας πράσινης ακατοίκητης νησίδας την ώρα που μαύρα σύννεφα έκρυβαν το φεγγάρι.