Ησυχία, η θάλασσα γαλήνια και ξαφνικά μια μπουρμπουλήθρα. Μετά από λίγο άλλη μια, δυο, τρείς, εκατό, χιλιάδες, αμέτρητες μπουρμπουλήθρες. Σεισμός· ο βυθός ταράζεται και ένα κομμάτι στεριάς αναδύεται από τον πάτο. Η νήσος του χαλκού, το Χαλκουντάν. Μια έρημη χώρα που διαβαίνει στον χρόνο και ο καιρός φέρνει καλοκαίρι. Ήλιος καυτός και ένα αεράκι γλυκό σπρώχνει μια σχεδία, που σχίζει τα ήρεμα κρυστάλλινα νερά και προσαράζει στις αμμόχρυσες ακτές της νήσου. Η παρθένα ξηρά υποδέχεται τους πρώτους επισκέπτες, τους πρώτους κατοίκους, που σιγά σιγά ανακαλύπτουν τον πλούτο της γης τους. Το ορυκτό σμίγει με τη φωτιά και γεννιέται ο χαλκός, ο μύθος σμίγει με την αλήθεια και γεννιέται ζωή στη χώρα του Χαλκουντάν. Θεοί και άνθρωποι, φτωχοί και άρχοντες, δούλοι και βασιλιάδες, κατακτητές και κατεκτημένοι. Η κωμικοτραγική ιστορία μιας νήσου όπου τα νερά δεν ησύχασαν, και ποιος ξέρει αν θα ησυχάσουν, ποτέ.