Το αμούστακο αγόρι με το όνομα Χασμέτ που δουλεύει ως βοηθός κουρέα, μια νύχτα βλέπει στον ύπνο του Εκείνη και την ερωτεύεται τρελά. Έτσι ξεκινά ένα μακρύ ταξίδι προς τη Βαγδάτη για να την βρει. Οι άνθρωποι που συναντά σε αυτό το μαγευτικό ταξίδι, του εξηγούν τους αλλόκοτους έρωτες της ζωής τους και τον προειδοποιούν. Ωστόσο, η καρδιά του Χασμέτ έχει προ πολλού γίνει έρμαιο του παράλογου έρωτά του και η ψυχή του φλογίζεται από μια αέναη φλόγα. Δεν του αλλάζουν γνώμη ούτε οι αφηγήσεις του κακόμοιρου ελεγκτή τρένου ούτε η φρικιαστική μοίρα του ακροβάτη Γιακούπ ούτε η τρομερή ιστορία του κατασκευαστή καθρεφτών ούτε οι προειδοποιήσεις του καπετάνιου του πλοίου των αλλοπαρμένων και του μόνιμου επιβάτη του. Ο αξιοθαύμαστος έρωτάς του είναι αποφασισμένος να πετύχει στον στόχο του. Εντέλει, όλοι οι έρωτες εφόσον είναι των άλλων, φαίνονται ακίνδυνοι. Ελπίζω πως ο αναγνώστης αυτών των γραμμών όταν γυρίσει και την τελευταία σελίδα -εάν είναι ένας από εκείνους τους πιστούς αναγνώστες-, να του έχει μείνει η διάθεση να μιλήσει ειρωνικά για την ιστορία κάποιου άλλου, αφού έχει απολαύσει το προνόμιο να έχει σωθεί μετά τη διέλευση από ναρκοπέδιο, αν όχι, δεν πειράζει. Οι ιστορίες ξέρουν να βρίσκουν τον στόχο τους με κάποιο τρόπο.