η παγιωμένη ποίηση κοτσύφι το κοτσύφι σκυφτός ο κυνηγός ροβόλαε στην πλαγιά πίσω σκεφτόταν ΄΄κείνη: σφαδάζει στο μπαλκόνι της λευκά προσηλωμένο καντήλι το συναίσθημα κ΄΄ εύφορ΄΄ ως προς το λάδι του την απορία δείχνει: στον δρόμο τον κιαλάρανε δοτοί κακιστρωρουφιανιάς: γύρισε πλάτη τής καλής; ζυγιάζει μην συγγνώμες; κατά πού γέρνει η ζυγαριά; ότι άσπρισαν δυο μάτια τοίχοι γκρεμίσανε καρδιάς φάνηκες μέσα ο τουρλωτός στο σκίσιμόν της αφανής φανφάρας - ένας γάντζος